XIV. Louis zamanında bir mahkum idama mahkum edildi ve kale kanadına hapsedildi.
İdamına sadece bir gecesi kalmıştı!
Ve o gece mahkum hücresinin kapısının açıldığını görünce şaşırdı ve Louis korumalarıyla içeri girdi ve ona dedi ki: "Sana bir şans veriyorum, avantajını kullanabilirsen kaçabilirsin! "
Hücrende sahipsiz bir çıkış var, bulabilirsen çıkabilirsin...
Ve eğer başaramazsan, yarın gardiyanlar gün doğumuyla birlikte seni idam etmek için gelecekler...
Korumalar zincirlerini çıkardıktan sonra imparatorla birlikte hücresinden ayrıldı ve girişimler başladı.
Hapsedildiği kanatta aramaya başladı ve yerde yıpranmış bir halının altına gizlenmiş bir kapak bulunca umut yükseldi.
Açar açmaz, bir yeraltı mahzenine inen bir merdiven buldu, ardından başka bir merdiven tekrar yukarı çıkıyor.
Dışarıdaki havanın nefesini hissedene kadar tırmanmaya devam etti, bu da onu umutlandırdı, sonunda kendini zeminin zar zor görünmeyen kalenin kulesinde bulana kadar.
Ayağıyla duvara çarptı ve ayağının hareket ettiği kayayı hissetti.
Atladı ve kayayı test etmeye başladı, onu hareket ettirebileceğini keşfetti ve taşıdığında, sürünmek için zar zor büyüklükte dar bir mahzen buldu.
Suyun sesini duyup kalenin bir nehirde verdiği umudu hissetene kadar sürünmeye başladı ama sonunda nehri görebileceğiniz demirden kapalı bir pencere buldu...
Ve böylece bütün gece orada ve orada beliren umut işaretlerini aramak için kaldı, ama hepsi başarısız oldu...
Sonunda mahkum gecesi bitti ve güneş pencereden doğdu.
Kapıda imparatorun yüzünü gördü ve dedi ki, "Seni hep burada görüyorum! "
Mahkum sordu, "Bana neden yalan söyledin, İmparator? "
İmparator cevap verdi: "Sana karşı dürüst oldum! "
Mahkum ona demiş ki, "Hücrede denemediğim yer bırakmadım, bana dediğin çıkış neresidir?" "
"İmparator ona dedi ki: "Hücrenin kapısı açıktı, kapalı değildi! "
İnsan her zaman kendini zorluklara sokar ve hayatında neyin basit olduğuna bakmaz...
İnsan hayatında bir şeyi zorlaştırdığında hayatımız basit ve zor düşünmeyle basit olabilir.
Ali Rıza Çakır
TEREF